दुरी बढ्यो की
आज किन आफंतले चिन्न छाडे कतै दुरी पो बढ़यो की
मलाइ बुझ्नै गाह्रो भो हिड्दा हिड्दै बाटोमाँ कतै गल्ती पो गरे की ॥
खै कतै उनिहरु नै बसाई सरेर धेरै टाढा पुगिसके की
म अचम्मै परे कतै सड़कमाँ चक्काजाम भैदियो की ॥
अझै पनी म खोज्दै छू उनीहरुलाई कतै बाटो बिर्सियकी भनेर
तर लुक्दैछन उनिहरु हुन सक्छ यो अभागिलाई साथ नदिऊ भनेर
कता कता मुटु जल्छ मनमा ब्यथा बढे जस्तो
अब खोज्न छाडी दिन्छु मेरो मन नि छैन सस्तो॥
नेत्र प्रसाद शर्मा
बागलुंग
हाल माल्दिभ्स
Tuesday, October 7, 2008
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
2 comments:
hi nababetra ji ke ho ko sanga tapaiko doorie badeko ho hahaha dnt mind ur blog is very nice
reecha
this poem not only belongs to me it will belongs to others also, isn't it?
Post a Comment